"เมื่อสามปีที่แล้ว"

เมื่อสามปีที่แล้ว

ตีสอง กว่าๆของคืนวันที่สิบเก้าต่อวันที่ยี่สิบ

เสียงโทรศัพท์ที่บ้านดังขึ้น

ปลุกทุกฅนในบ้าน

ให้ตื่นจากการหลับใหล

ในการหลับใหลนั้น

มีความหวั่นไหว วนเวียนอยู่ในใจ

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นในคืนนั้น

บอกให้เรารู้โดยไม่ต้องรับสายว่า มีเรื่องอะไร

นานแค่ไหนไม่รู้หลังจากเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เหมือนกลั้นใจรอ

รอที่จะฟังว่าแม่จะบอกว่าอะไร

ทั้งๆที่เราก็รู้อยู่เต็มหัวใจ

เสียงแม่บอกว่า

“พ่อเขาไปแล้วนะ”

เรานั่งร้องไห้อยู่บนห้องเงียบๆ

แม่เองก็คงกำลังร้องไห้อยู่เหมือนกัน

ต่างฅนต่างไม่มีคำใดจะปลอบใจซึ่งกันและกัน...