วันเกิดปีสุดท้ายของพ่อ
เราไม่ได้ถ่ายรูปไว้ ทั้งๆที่รู้ว่า คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว
ที่เราจะได้เห็นพ่อเป่าเค้กวันเกิดแบบพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างนี้
พ่อในเวลานั้น กลายเป็นชายชรา ผมขาว
ผอมจนหน้าตอบ ตัวเล็กลงไปภายในเวลาไม่กี่อาทิตย์
ไม่มีอีกแล้ว พ่อที่แสนจะเท่ห์ ตัวสูงใหญ่
แต่งตัวเนี๊ยบ ใส่น้ำหอมฟุ้ง ทุกครั้งที่ออกไปทำงาน
ภาพวันเกิดครั้งสุดท้ายของพ่อ
ยังติดอยู่ในความทรงจำไม่เคยเลือน
ทุกวันเกิดของพ่อ ความทรงจำนี้กลับมาฉายซ้ำๆ อยู่ทุกปี
ก่อนหน้านั้นไม่กี่วัน
เราเพิ่งคุยโทรศัพท์กับแม่ แล้วร้องไห้
เมื่อแม่บอกว่าพ่อเป็น “มะเร็ง” จะอยู่ได้อีก 2 เดือน
เราไม่รู้ว่าว่าถ้าไม่มีพ่อจะรู้สึกอย่างไร
ก่อนนั้นมันเป็นความรู้สึกที่ไกลตัวเหลือเกิน
แต่จริงๆแล้ว ความตายอยู่ใกล้กับตัวเราแค่พริบตา...
3 มีนาคม 2552
