วันอาทิตย์ที่ ๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

"LOVE ME LOVE MY DOG..."




เมื่อวันหนึ่งที่มีเหตุที่ต้องจากเธอไปไกล รู้สึกอาลัยอาวรณ์ อย่างบอกไม่ถูกทั้งที่ไม่คิดว่าจะผูกพันธ์เธอได้มากมายขนาดนี้ เมื่อเห็นแววตาที่ใสซื่อที่คอยสบตาเรา จนทำให้แทบไม่อยากจากเธอไปไหน อยากอยู่ใกล้ๆเธอทุกเวลา และรู้สึกว่าใจคอหวั่นไหวเวลาที่เธอเดินขึ้นมานอนบนตักแล้วก็หลับตาลง เราอดใจไม่ได้ที่ต้องแอบกอดเธอทุกที แล้วก็กระซิบเบาๆว่า "รักหนูนะ"


หลังจากที่เราจากเธอไปหลายวัน เธอจะดีใจมากที่สุด มากกว่าใครๆในบ้านทั้งหมดรวมกันเธอวิ่งนำหน้าพาเข้าห้อง เอาของเล่นของเธอมาอวดเรา แล้วเธอก็จะกระโดดขึ้นมานั่งอยู่บนตัก นั่งไม่ยอมลงไปไหน ไม่ว่าใครฅนอื่นในบ้านกลับมาเวลานั้นก็ก็จะไม่วิ่งไปรับเหมือนทุกทีประโยคแรกที่เราบอกเธอเมื่อกลับมา เราจะบอกว่า "คิดถึง ที่สุดเลย"แล้วเราก็จะกอดเธอไว้เธอก็จะเอาหัวพิงไหล่เรา เลียหู เลียปากเรา


เธอมีเสน่ห์ที่ เธอไม่เคยต่อว่า ไม่เคยซักไซร้เราให้รำคาญ ไม่เคยชักสีหน้า ไม่เคยเฉยชา กับเราเลยสักครั้ง ต่อให้เราทิ้งเธอไปนานแค่ไหน หรือไกลซักเท่าไหร่เราชอบเวลาที่เธอเดินมาล้มตัวลงนอนอยู่หว่างขาเราทุกคืนจนกว่าจะหลับ ชอบเวลาที่เธอทำหน้าใสซื่อไร้เดียงสาทุกครั้งที่โดนเราดุเวลาที่เธอทำของๆแม่เสียหาย ชอบที่ทุกเช้าๆเธอจะมาชวนเราเล่นด้วยทุกเช้า


และรู้สึกดีมากๆที่มีเธอมานั่งรอการกลับของเราทุกครั้งที่เรากลับมาเธอทำให้เรื่องราวที่สับสนวุ่นวายในชีวิตเบาบางลงไปได้บ้างในช่วงเวลาที่อยู่กับเธอ วันนี้อยากบอกเธอว่า "คิดถึง พริกไทย จังเลย"


แต่เมื่อไหร่พริกไทยหนูจะเลิกแอ๊บแบ๊วเสียที เลิกกระโดดให้อุ้มทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก เลิกกินอาหารหมาเด็กเสียที เพราะหนูน่ะโตเป็นสาวแล้วนะ อายุก็ปาเข้าไปจะ2ขวบแล้ว อุ้มหนูจะไม่ไหวแล้วนะ พริกไทย...


ปล. " LOVE ME LOVE MY DOG "







1 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

แบร๋ๆๆ