"เขียนถึงครู..."

ในชีวิตของแต่ละฅน
จะมีครูมาสักกี่ฅน กันนะ
ครูเองก็มีลูกศิษย์เป็นร้อย
เป็นพัน เป็นหมื่น
เป็นแสนฅนได้ไหมนะ

ครูประจำชั้นเมื่ออนุบาล
ครูให้เรียกครูว่า "แม่"
เพราะลูกศิษย์ตัวน้อยในเวลานั้น
ร้องไห้ทุกวันที่ไปโรงเรียน
ป่านนี้ครูคงปลดเกษียณไปแล้ว
และไม่รู้ป่านนี้ครูจะยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า
แต่ยังระลึกถึงครูเสมอ

ครูประจำชั้นตอนประถม๓
เป็นครูที่ดุ และตีเจ็บมาก
เคยโดนตีเพราะลืมทำข้อสอบ
โดนทำโทษบ่อยๆ
เพราะขี้เกียจทำการบ้าน
ครั้งหนึ่ง ครูเคยหาเข็มกับด้าย
มาเย็บกระเป๋าเสื้อนักเรียนที่ขาดให้
จนวันนี้
ยังจำครูได้เสมอไม่เคยลืม
แม้วันเวลาจะผ่านมาเป็นสิบๆปี
แม้อาจจะเป็นเรื่องราวเล็กน้อยสำหรับครู
แต่เป็นความทรงจำอันยิ่งใหญ่
ที่ลูกศิษย์เกเรฅนนี้ไม่เคยลืม

จะผ่านวัน ผ่านเดือน
ผ่านปี มานานเท่าไหร่
ครูก็ยังคงเป็นครู
ที่ศิษย์ฅนนี้ยังคงระลึกถึง
เสมอมา ไม่เคยลืม...

ปล. เขียนลงในMBlog เมื่อวันที่ ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๑