วันที่ฝนพรำ
วันที่ได้แต่นั่งดูสายฝน
เม็ดฝนโปรยปราย
ดังจะกักขังฉันไว้
คงก็กักขังไว้ได้แต่กาย
แต่หัวใจฉันโปยบินไปกลางสายฝน....
เพราะการสิ้นสุดในบางอย่างของชีวิต จึงทำให้เริ่มที่จะมอง และค้นหาความฝันที่เป็นแค่ความฝันมานานแล้ว ถึงตอนนี้ มีเวลา มีจังหวะ และมีโอกาส อยากเริ่มต้นทำอย่างที่เคยฝันไว้บ้าง ก็คงดีกว่าไม่เคยรู้ว่า ตนเองมีความฝันอะไรบ้างในชีวิต และไม่เคยแม้จะก้าวซักก้าวเพื่อตามหาความฝัน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น